Mama

Ik zag deovereenkomsten tussen mijn zus, mijn vader en mijn moeder.
Ik zag de verschillen tussen mij en mijn moeder, mij en mijn vader en mij en mijn zus.

Nu kijk ik echt

Groei en licht

Tulpen in eigen tuin. Licht en groeitest met zwarte achtergrond.

Begeleid groeien / Test boerenkool

Op foto 1 schijnt er een felle zon op het boerenkoolveldje. Twee weken later was het bewolkt. De foto's zijn beide rond 14.00 genomen. Ik onderzoek nu hoe ik de groei ga vastleggen. In deze beelden wil ik laten zien dat het weer veranderlijk is en de oogst afhankelijk van de natuur met begeleiding van menselijke liefde:)
Begeleid krijgt de boerenkool de kans om te groeien. Hij krijgt de tijd die het nodig heeft.

Daartegenover wil ik de groei van groente in een kas in kaart brengen. Die groeien als een kasplantje:) Gecontroleerd, totaal afhankelijk van de menselijke systemen. De zon, gemaakt door de mens, de wind weggelaten, insecten werkloos, regen gesproeid met watersystemen aangestuurd door de mens. En oja, de tijd: zo snel mogelijk?

Papa

'Jij bent zeker van de melkboer?' Dat zeiden ze vroeger wel eens.

Familieportret: "dirigent" als onderdeel van het orkest

Kinderwereld

fotografie en anonimiteit

Zo ben ik ooit op zoek gegaan naar een manier om een portret te maken van mensen zonder ze in beeld te brengen.
Het overkomt me nu weer en het thema is zo braaf! Ik begon met frisse zin en ik had bedacht om het kind voor het grootste gedeelte anoniem of zelf helemaal niet weer te geven en me te richten op de moeder.
Op zoek naar een nieuwe aanpak? Of alleen naar nieuwe mensen :)

Kinderwereld

 

 

Een nieuwe beleving; ik ontdek de kinderwereld!

Ik ben Karin, maar nu luister ik vooral naar de naam Mama. Dat ben ik dan, niets meer en niets minder. Nog middenin mijn verlof tijd "geniet" ik volop van Winny the Pooh, poepluiers en kindertaal:)

Ik onderzoek mijn eigen positie aan de hand van mezelf als moeder en moeders in mijn (nieuwe) omgeving.

Ik ga moeders met hun kin(eren) portretteren met als belangrijkste persoon: het kind.
Daarnaast richt ik me vooral op de moeder om te ontdekken hoe hun/onze wereld er uit ziet.

binnen, buiten, binnenste buiten

Binnen is het veilig, het binnenste is verborgen en dient beschermd te worden. Buiten wacht de confrontatie mij op, ik neem een omweg.

Gek genoeg...

Het project nog eens overdenkende; de portretten; zoals verwacht was er een verschil tussen de houding van de mensen die opgenomen waren in de instelling en de mensen die er werkzaam waren of de mensen die er een tijdelijk bezoek brachten.
Mijn verwachting was dat ik de patiënten moeilijk op de foto zou krijgen en dat de medewerkers en overige mensen zonder moeite deel zouden nemen. Gek genoeg bleek het tegendeel waar. Ik observeerde beiden. Zag al snel dat de medewerkers nog even een hand door het haar haalden of een paar keer ongemakkelijk van positie veranderden. De patiënten daarentegen gingen staan en voelden (denk ik) geen noodzaak zich anders voor te doen. Deze foto's zijn dan ook wat ze zijn zonder aanpassing; goed. De instelling van de patiënt is puur als dat van een kind dat zich nog niet spiegelt aan de buitenwereld.

TEKST, GELUID en beeld

Tekst, hier en daar, in hoekjes, onder ooghoogte. Net boven ooghoogte een beeld.
De zichtbaarheid van de beelden is minimaal, soms helpt het een loep te gebruiken.
Misschien is het te groot en daardoor moeilijk zichtbaar. Geluid is het eerste in het oor vallende aspect. Een kakofonie van geluid waar geen zinnig woord uit op te maken is. Geen melodie, of geen herkenbare melodie.

Geen touw aan vast te knopen?

Echter, als je je aandacht er bij weet te houden ...

Het is mijn verbeelding van een utopie der individuelen .

panorama van uit 3 perspectieven (3 van 6)

Beeld 1; "Normaal"
Beeld 2;  sensorische storing, neemt niet alles (duidelijk) waar
Beeld 3; Geluidsfragment en bewegend beeld

5 van 6

Thuis

Ik liep met Koos over het terrein van de Grote Beek. Ik vertelde hem dat ik me hier thuis begon te voelen. Hij antwoordde; ja, je wordt hier snel opgenomen ;)

Het gesprek (1 & 2 & 3 van 6)

diagnose; sensorische afwijking, gebrekkig geheugen, sterke veroudering,

Kan slecht een klein gedeelte van het beeld overbrengen, is kleurenblind, verkeert in een sterke maat van veroudering, kan niet veel onthouden.

Want de norm voor een camera is; 24 Megapixels (of meer)

Zo nieuw en modern mogelijk 

Van een bekend merk 

sensor

A sensor (also called detector) is a converter that measures a physical quantity and converts it into a signal which can be read by an observer or by an (today mostly electronic) instrument

Een sensor of 'voeler' is een kunstmatige uitvoering van wat in de biologie een zintuig wordt genoemd.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sensor

waar nemen

Portret

Het portret wordt steeds completer;

Petra

*Een intervieuw waarbij haar stem belangrijk is en waarin ik als omgevingsfactor fungeer; wat gebeurd er tussen ons? Wat is haar invloed op mij? Wat is mijn invloed op haar?
*Het landschap; haar kaart van het gebied; vanuit perspectief bewakingscameran (ze denkt dat ze in de gaten gehouden wordt)
*Haar kamer, die ik "bespied" vanuit de vier boven hoeken van haar ruimtes, door het raam en door de gaatjes van de "douchekop".

Marco

* Intervieuw; (ik in relatie tot hem, hij in relatie tot mij) Welke taal spreekt iemand?
* Kamer (bewegend beeld; evt door hem zelf gefilmt?)
* Het gebied/ eiland; zijn kaart van het gebied (Alles bewogen gefotografeerd)

Jan

Het portret van Jan bestaat uit;

* Zijn kamer (Is zijn kaart van het gebied)
* Intervieuw ( Zijn verhaal aan mij of aan zijn omgeving)

Pieter Martines (?)

* Zou een intevieuw toch mogelijk zijn op deze manier?
* Zou ik zijn kamer (of de gezamelijke ruimte) mogen fotograferen?
* Hoe ziet het terrein er voor hem uit? Mutaties, vierkanten, woorden, stratenboek?

Maria

* Haar kamer (toch?)
* Haar portret (uiterlijk:)
* Haar stem ( van een eerder filmpje)
* Haar Grote Beek; heilig? Ze is Maria; hoe zou ze het terrein beleven

Cornelis

* Zijn werk kamer; hoe ziet die er uit? Waar zit hij?
* Een intervieuw; hoe verhoudt hij zich tegenover mij en de clienten?
* Hoe beleeft hij de Grote Beek? Zijn kaart van het gebied?

Marco

Gister liet Marco mij een filmpje zien die hij had gemaakt op een muziekfestival waar hij was geweest. Het was bewegend beeld; van links naar rechts van onder naar boven en bestond vooral uit diagonale lijnen. De camera ging net als zijn ogen alle kanten op, heel snel. Twee minuten stil zitten vind hij lang. Ik denk dat het een interessant intervieuw wordt :)
Ik zie ook een landschapsfoto voor me dat hier wel goed bij past. Zijn kamer en het GGZE-terrein in volle beweging. En het intervieuw waarbij ik hem spiegel door zijn bewegingen te volgen. Hij zal om me heen lopen en ik volg hem met mijn lichaam en ogen.

De kunst van het weglaten II

Naar aanleiding van gister heb ik (weer) besloten de uiterlijkheden van de geportretteerde buiten beeld te houden. Ik ga een aantal patiënten interviewen en richt daarbij de camera op mezelf. Het gaat niet om mij, maar het gaat om de ontmoeting tussen twee werelden.

'lelijk,'lelijjjjk'!

Gister gaf ik aan de geportretteerden hun portret. De eerste die ik opzocht was Petra; ze was blij met haar foto's. Eerlijk zei ze welke ze wel en welke ze niet wilde hebben, zoals de drie foto's die ik had genomen door haar witte gordijnen vond ze maar vaag; die hoef ik niet! Ze koos een paar foto's waar ze mooi op stond.
Daarna benaderde ik de poncho-man. Hij wilde zijn foto niet zien. Hij vroeg me wat ik er mee ging doen. 'In het bestuursgebouw ga ik exposeren', zei ik.
Toen ik hem vroeg wat hij vandaag ging doen, antwoordde hij 'aapjes kijken in het bestuursgebouw'.
Daarna kwam ik Steven tegen en zei dat ik hem zijn portret wilde geven. Toen hij hem van mij aannam zei hij 'o, lelijk portret'.'lelijjjk'
Dit was wederom een confrontatie met het "uiterlijke". Ik vind ze mooi, gewoon zoals ze zijn. Maar toch worden de portretten slechts van de buitenkant bezien. Terug naar de kunst van het weglaten!

afwijking

afbuigen van de normale stand of richting

                                         Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/afwijking

Billy

Een fietstochtje op Billy, het fietsje van mijn onder-buur-vriendinnetje inspireerde mij. Het "pootje"van Billy is een beetje lam. Je moet eventjes opnieuw leren fietsen. Rechts trapt "normaal' en links trapt een halve slag los door. Je krijgt zo een heel leuk ritme in je fietsbeweging :) In de duinen lag een ander kapot fietsje; vanavond krijgt Billy een donor-pootje.

Ik bevind me op scheef terrein:)

Dat zei ik volgens Sunita toen ik een man van de financien portretteerde. Ik stond scheef, hij recht :)

Ik weet het ... misschien

Ik zat aan tafel met Petra, we spraken met elkaar. De man die links naast Petra zat richt zijn hoofd op uit de krant en brengt iets in. Petra praat door hem heen. Ze wil niet dat hij mij van haar "afpakt".

Ander fragment; De zelfde man van de krant spreekt met mij. Een man tegenover hem aan tafel spreekt ook met mij. Maar dan tegelijk. Ik vond het moeilijk me te concentreren, wie moest ik nou aankijken, wie moest ik nou eerst antwoorden, en wat vroeg je ook alweer? Misschien is dit een mooi beeld dat tegelijk schizofrenie " uitbeeld" en de samenleving in de instelling.

Ik kwam om 9.00 op mijn werk-arena aan. Piet stond daar te roken. Ik haalde koffie en vergezelde hem. Hij praatte honderduit over zijn radio's. Er kwam een ander bij staan die had ook zo zijn verhaal. Beide vonden hun verhaal het belangrijkst. Hier en daar leek het op een gesprek, maar het waren meer twee monologen:) Ik luisterde naar beide.

Is het niet een idee om iedereen een monoloog te laten houden? En dan bij elkaar te plaatsen, zo hard en zo veel dat de kijker zich niet op een enkel verhaal kan concentreren?

Zo iets..

op z'n kop

Sporen van het toegediende depot

Zakgeld

Storing / gestoord

Een idee om met camera's te fotograferen die een afwijkende factor hebben ;)
Strepen door het beeld van een digitale camera, of een negatief die ouderdomsverschijnselen vertoont. Er is een prachtig bos op het terrein.

Piet

Ik heb een afspraak met Piet om zijn woning te fotograferen:) Dat wordt wat tussen de radio's ;)

Het landschap

De dokter schreef een gezonde omgeving voor aan mijn overgrootvader die ziek was, ze verhuisden direct van Amsterdam naar Terschelling. En zo komt het dat ik ook geboren ben op het eiland:) Wij zijn jammer genoeg niet op deze gezonde bodem gebleven.

Ik vraag me af of dit tegenwoordig ook nog wordt voorgeschreven bij ziekte? In ieder geval is het nog een overblijfsel van vroeger, en zo is de omgeving van de Grote Beek denk ik ook 'helend'.

Ik ga landschapsfoto's maken met technische camera; zo wil ik de omgeving idyllisch weergeven: mooie dromerige rustige landschappelijkheden (in combinatie met de portretten en de fragmenten, teksten, korte filmfragmenten en stillevens en misschien ook wel stads-landschappen en eigenaardigheden van Eindhoven )

Ritme

Wat me vandaag opviel was voornamelijk het ritme van de looppas, voortbeweging door het landschap van de Grote Beek. Mensen die zich bewegen in hun omgeving. Erg fascinerend heb ik toegekeken, vooral als men elkaar passeert.
Misschien ga ik straks nog even observeren, kijken, kijken, kijken, stop, kijken, kijken, stop, kijken, kijken, kijken, stop, kijken, kijken.
(in het kader van ritme:)

Piet

Ik zat vandaag op een bankje met Piet, hij vertelde mij over zijn verzameling radio's in huis. Het is zijn liefde. Waren het er nou wel 500? Het mooie aan zijn huis is dat het zijn habitat is, opgebouwd door hemzelf. Ik wil graag deze liefde in beeld brengen. Ik hoop dat ik toestemming krijg...

Samenleving

Een probeersel; hoe verhoudt het één zich ten opzichte van het ander?

Petra

Spiegel

Zondag heb ik de hele dag gefietst. Ik kwam er bij thuiskomst achter dat mijn zonnebril als sjabloon had gefunctioneerd; rood hoofd met witte bril.
Ik voelde wel wat pijn, maar ach, dat gaat wel over, ik was het snel genoeg vergeten, die rare verschijning. Toen er aangebeld werd werd ik opeens geconfronteerd met mezelf; schaamtevol begon ik excuses te maken en uit te leggen waarom ik er zo idioot uit zag:) Maar dat is raar.. het is dus zo dat het er niet is als er niet een buitenstaander bevestigd dat het er is. Hadden er geen spiegels bestaan en geen medemensen of anderszins als spiegel functionerende wezens dan had ik die schaamte niet gevoelt. Of als iedereen tegelijk een zonnebril op zijn gezicht had gebrand, dan had ik me één gevoeld met de rest. Net als tijdens de carnaval; het is nou eenmaal afgesproken dat het kan op afgesproken tijden, en vooral als we het maar veilig met z'n allen doen. Maar je bent gek als je er uit ziet alsof je carnaval gaat vieren in mei, in je eentje. Toch gek, die spiegelende mens.

Niet schoon genoeg

In het blauwe licht van het toilet wast Petra keer op keer haar handen. Schoon moeten ze. Ik vroeg me al af waarom ze zo vaak douchegel en zeep kocht. Ik heb het fragment gefilmd.

Fragmenten van mensen, dat wil ik laten zien. Omdat het ook momenten zijn die weer kunnen vervliegen. Zoals Petra die twee maanden geleden nog stemmen hoorde en nu niet meer; door het toegediende depot, zegt ze.

Of zoals de patiënten die nu patiënt zijn maar straks misschien ervaringsdeskundige. De staat waarin iets is vervliegt. Alles is in beweging.

Ook ik...

Paul

Paul woont op zichzelf. Hij vertelde mij dat kleine keuzes voor hem soms heel omvangrijk zijn. Het bestaat uit zo veel elementen, zoveel mogelijkheden dat het geheel moeilijk te overzien is. Hij gaat een opleiding doen tot ervaringsdeskundige bij de GGZE.

Wat ik toch heel interessant vind is het aspect dat de medewerker en de patiënt/cliënt binnen de GGZE vloeiend in elkaar over gaan. Dat is volgens mij van oudsher een belangrijk aspect van de identiteit van de GGZE (Grote Beek). Ik proefde het in de tekst dat ik las over het Rijks Krankzinnigen gesticht waar, toen het nog een hele afgesloten inrichting was, de bewoners en het personeel samen leefden binnen het ommuurde terrein.

Jeannet

Jeannet woont weer op zichzelf, midden in de maatschappij, ze is opgenomen geweest bij de GGZE toen het niet goed met haar ging.
Ze pakt haar leven weer op en vertelde mij dat ze die ochtend in de tuin was gaan hardlopen. Ze schetste een beeld dat ik wil verbeelden:) De afspraak staat!

Mark

Mark heeft asperger. Hij vind in zijn beroep als postbode een plek waar zijn omgeving op hem is aangepast. De situatie van mark is een mooi voorbeeld waar in de maatschappij de norm vervormt. Ik mag morgen contact opnemen met zijn werkgever en ik hoop dat ik een interview mag afnemen:) Het zou wel eens een filmpje kunnen worden waarin ik op subtiele wijze de norm vervreemd aan de hand van aspecten waar deze werkgever verschilt van de reguliere werkgever en waar de werknemer verschilt van de reguliere werknemer.

Petra

Petra hoort stemmen en voelt dat ze in de gaten gehouden wordt. Ze leeft op de Grote Beek "samen"met andere individuen die net als haar de werkelijkheid beleven op een geheel eigen wijze. Elke dag koopt ze van haar tientje zakgeld sjag, sigaretten en douchegel of een zeepje. Ze nam mij even mee in haar wereld.

XXODD

Voor mijn project 'XXODD' verblijf ik deze week enkele dagen in Eindhoven. Waarschijnlijk in een hotel, maar misschien intern bij de GGZE.. Ik heb in ieder geval voor mijn volgende bezoek gevraagd of er ook een bed over is in de instelling zodat ik bij wijze van "artist in residence" intern onderzoek kan doen.

XXODD

"Odd betekent 'afwijkend' en xodd is 'de factor van afwijking' die in wiskundige berekeningen wordt gebruikt.

Mijn "nieuwe"project heet XXODD

De komende dagen verblijf in in Eindhoven om "intern"aan mijn project te werken. Ik heb er zin in :)

Even een stukje uit mijn projectvoorstel; 

Bijna 100 jaar geleden is het 'rijks krankzinnigen gesticht' (RKG) gevestigd aan de rand van Eindhoven, gekken werden “verbannen” naar die plek in het bos, ver weg van de bewoonde wereld omdat de maatschappij er geen last van mocht ondervinden. De bouw en het terrein kenmerkte zich door grote robuuste gebouwen met hoog ommuurde binnentuinen waar, naast patienten ook de medewerkers achter gesloten deuren leefden. Nu, anno 2012 heet dit landgoed ´De Grote Beek´, de hoofdlocatie van de Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven en de Kempen. Het is een open Landgoed waarbij gastvrijheid hoog in het vaandel staan. Dit voor cliënten, familie, medewerkers en bewoners uit de stad Eindhoven. De tekening op de muur op de eerste etage van het bestuursgebouw laat een plattegrond zien uit 1920 waarop het terrein met daarop de gebouwen van het RKG staat afgebeeld, waaronder het gebouw waarin ik me op dit moment bevind. Het terrein is omgeven door bos. Door verstedelijking is in de loop der jaren gestaag de stad dichterbij de instelling is gegroeid. Aangezien de instelling in de loop der jaren ook steeds opener en toegankelijker is geworden is het een mooie , bijna organische ontwikkeling dat de twee werelden naar elkaar toe gegroeit zijn. In theorie heel mooi, maar  in hoeverre is de psychiatrie eigenlijk echt geaccepteerd door de maatschappij? Plattegronden van 70 jaar geleden tot nu laten zien dat ondanks de groei van de stad, de instelling altijd aan de rand van Eindhoven blijft. Aan de rand van de samenleving?